προστοίχιος

-α, -ο, Ν

1. αυτός που είναι στραμμένος προς τον τοίχο

2. φρ. «προστοίχια στερέωση» — είδος στερέωσης τών παλαιών πυροβόλων τών ιστιοφόρων πλοίων κατά την οποία το στόμιο τού κανονιού στηριζόταν στο τοίχωμα τού σκάφους και τό συγκρατούσαν στη θέση αυτή με σύσπαστα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + τοίχος. Η λ. στη φρ. προστοίχιος στερέωσις μαρτυρείται από το 1858 στο Ὀνοματολόγιον Ναυτικόν].